2013/12/25

Krypta






Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i Św. Szczepana w Spirze (niem. Kaiser- und Mariendom zu Speyer) – kościół katedralny z XI/XII wieku w Spirze w Nadrenii-Palatynacie w południowo-zachodniej części Niemiec. Największa zachowana do dnia dzisiejszego świątynia romańska na świecie, niegdyś ustępowała wielkością jedynie kościołowi opackiemu w Cluny. Wzniesiona z fundacji cesarzy salickich, służąca dla prestiżowych nabożeństw i dworskich ceremonii. Katedra była kościołem grzebalnym cesarzy i władców Rzeszy dynastii salickiej oraz staufickiej i habsburskiej. Spalona w 1689. Odbudowana i częściowo zrekonstruowana w XVIII–XIX wieku. Cenny przykład architektury romańskiej w Niemczech, jedna z trzech (obok katedr w Moguncji i Wormacji) katedr cesarskich typu nadreńskiego.
W 1981 katedra w Spirze została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO

Krypta, najstarsza część katedry, została ukończona w 1039 a poświęcona w 1041. Nie jest to klasyczna krypta, lecz podziemny kościół z siedmioma ołtarzami umieszczonymi w małych apsydach, zarazem jedna z największych kolumnowych sal romańskich w Europie. 42 sklepienia krzyżowe spoczywają na 20 wolno stojących kolumnach o głowicach kostkowych, 36 półkolumnach i 14 ćwierćkolumnach. Wysokość sklepienia wynosi 7 m.
Pomieszczenie budują charakterystyczne dla okresów salickiego i staufickiego bloki żółtego i czerwonego piaskowca z Haardt i Odenwaldu, ułożone naprzemiennie. Przed ołtarzem głównym stoi chrzcielnica z 1100.
Katedra jest miejscem ostatniego spoczynku cesarzy z dynastii salickiej, staufickiej i habsburskiej. Ich groby znajdowały się początkowo we wschodniej części nawy środkowej, skąd zostały przeniesione do krypty w XX w.


Źródło tekstu : Wikipedia.